
Ludność (1931). Według danych spisowych z 1931 r. województwo w granicach z roku 1939 zamieszkiwało 2.116,2 tys. osób. W 1931 r. jako język ojczysty deklarowało[3]: polski 85,1% mieszkańców (w miastach 63%, na wsi 90,3%), żydowski lub hebrajski 10,5% (w miastach 36,2%, na wsi 4,5%)[4], ukraiński lub ruski 3,5% (w miastach 0,3%, na wsi 4,1%)[5], niemiecki 0,6%, białoruski i rosyjski po 0,1%.
Terytorium i ludność po 1939. Obecne województwo lubelskie posiada nieco mniejszą powierzchnię niż województwo przedwojenne, nie wchodzą doń tereny na północy (dzisiejsze powiaty Siedlce i Łosice).
W rezultacie ucieczki części ludności na wschód w 1939 r., nielegalnej migracji w początkach okupacji, a przede wszystkim ludobójstwa ogółu Żydów przez Niemców w czasie wojny oraz popieranej przez władze komunistyczne emigracji po wojnie zanikła mniejszość żydowska. W wyniku ewakuacji i masowych ucieczek ludności niemieckiej na zachód pod koniec wojny oraz deportacji do ZSRR w 1945 r. zanikła także mniejszość niemiecka. Z tych samych przyczyn oraz w wyniku powojennych przesiedleń – na radziecką Ukrainę (1944–1946) oraz na ziemie zachodnie i północne Polski (1947) – przestała istnieć mniejszość ukraińska/ruska
Jacek Żurek
Bibliografia: