
Ludność (1931). Według danych spisowych z 1931 r. województwo w granicach z 1939 roku zamieszkiwało 2.300,1 tys. osób. W 1931 r. jako język ojczysty deklarowało[3]: polski 91,3% mieszkańców (w miastach 79,3%, na wsi 95,3%), żydowski lub hebrajski 5,6% (w miastach 19,2%, na wsi 1%)[4], ukraiński lub ruski 2,6% (w miastach 0,4%, na wsi 3,4%)[5] i niemiecki 0,4%.
Terytorium i ludność po 1939. Obecne województwo małopolskie posiada nieco mniejszą powierzchnię niż przedwojenne województwo krakowskie, nie wchodzą doń tereny na wschodzie (dzisiejsze powiaty Dębica, Jasło i Mielec) oraz na zachodzie (część dzisiejszego powiatu Bielsko-Biała), za to obejmuje tereny na północy (dzisiejsze powiaty Miechów, Olkusz i Proszowice).
W rezultacie ucieczki części ludności na wschód w 1939 r., nielegalnej migracji w początkach okupacji, a przede wszystkim deportacji z terenów wcielonych do Rzeszy i ludobójstwa ogółu Żydów przez Niemców w czasie wojny oraz popieranej przez władze komunistyczne emigracji po wojnie zanikła mniejszość żydowska. W wyniku ewakuacji i masowych ucieczek ludności niemieckiej na zachód pod koniec wojny oraz deportacji do ZSRR w 1945 r. zanikła także mniejszość niemiecka. Mniejszość ukraińska/ruska przestała istnieć w wyniku powojennych przesiedleń – na radziecką Ukrainę (1944–1946) oraz na ziemie zachodnie i północne Polski (1947). Pozostała mniejszość łemkowska Rusinów, ujęta w polskim spisie z 2011 r. (deklarowało ją niecałe 0,1% mieszkańców województwa małopolskiego).
Jacek Żurek
Bibliografia: